Once we accept our limits, we go beyond them.

Pedagogische achtergrond

In 2014 ben ik afgestudeerd als leerkracht lager onderwijs en in 2015 rondde ik de opleiding ‘Zorgverbreding en Remediërend Leren’ af. Ook als monitrice van de RYCB Zeilschool ontdekte ik dat kinderen en mensen ondersteunen in hun leerproces een grote passie is.

In 2015 kwam Fenn als pup bij ons wonen. Onze eerste eigen hond. Wat vond ik dat spannend!
En omdat beagles nogal bekend staan om hun “eigenwijze” en zelfstandige karakter begon ik me in te lezen, want ik wou het goed doen.

Van pup af naar de hondenschool, boeken gelezen, filmpjes bekeken. Op korte tijd dompelde ik me helemaal onder in het leven met en opvoeden van een hond. Er ontstond een team, Fenn en ik, waar samenwerken en plezier centraal staat.

Ik wilde graag de volgende stap zetten en mijn diploma als leerkracht combineren met mijn passie voor honden. En zo kwam ik terecht bij de Kyno-Coach Acadamie en de Zen4AllDogs Academie BeNe, waar ik momenteel de opleiding ‘Trainer’ volg.

“When a flower doesn’t bloom, you fix the environment in which it grows,
not the flower.”

I’ll show you some beagle-attitude

Fenn is in 2015 geboren en kwam als pup van 8 weken bij ons terecht. Onze eerste eigen hond. Zowel Stijn als ik hebben al een hond gehad thuis toen we kind waren, maar uiteraard beleef je dat helemaal anders. Dus ja, die eerste eigen hond. Het was wel een dingetje.

In mijn zoektocht naar informatie en handvatten, kwam ik eerst terecht bij een typische Vlaamse hondenschool. Zo een waar je met 20 op een veld staat en allemaal tegelijk naar links draait en in het rond marcheert. Na 1 les had ik al een hekel aan die manier van werken en hield ik het voor bekeken. Op zoek naar iets anders. En dat vond ik bij Petra, Martin Gaus Hondenschool Zundert-Breda.

Op korte tijd ontdekte ik wat samenwerken met je hond inhield. Een gevoel wat ik niet meer wilde loslaten. Fenn en ik gingen samen op zoek naar hoe wij als duo het beste functioneerden, waar zijn en mijn valkuilen en sterktes lagen. We raakten op elkaar ingespeeld en de fonkel in onze ogen werd groter en groter.

Maar helaas ging het traject niet altijd zo vlot als we hadden gehoopt. Fenn werd door een loslopende hond aangevallen en ontwikkelde een grote angst. Dit resulteerde in felle reactiviteit aan de lijn. Het heeft ons zelfvertrouwen als team een serieuze deuk gegeven. Een tijd lang waren we die fonkel in onze ogen kwijt. Zowel ik als Fenn werden alsmaar onzekerder. Tot op dat ene moment, waarop ik besefte dat fouten maken mag en kan, maar dat je met niets doen ook niets leert. Dus stilaan gingen we weer vol goede moed aan de slag.

We zijn er nog lang niet en ik verwacht ook geen wonderen. Fenn’s ervaringen hebben zijn karakter getekend, maar als team samen kunnen we de wereld aan. Een wereld waar plaats is om soms ook eens niet zo goed in je vel te zitten.